Ævintýri á hjólaför

 

Fimm Íslendingar fóru í vélhjólaferð um Perú í haust; frá borginni Cusco í Andesfjöllum, austur að Brasilíu, suður að Bolivíu og loks með Kyrrahafssströndinni vestur að höfuðborginni Lima.

Frændurnir Einar Rúnar Magnússon frá Kjarnholtum í Biskupstungum og Laugvetningurinn Gestur Gunnarsson fengu þá hugmynd að fara saman í langferð á mótorhjólum. Eins og fleiri góðar varð hugmyndin að veruleika og þeir hjóluðu um Perú í tæpan mánuð í haust. Með í för voru tveir bræðra Gests, Rúnar og Arnar, og Gunnar faðir þeirra Vilmundarson. Tækifærið var notað í tilefni þess að Gunnar varð sextugur í sumar.

„Þetta var mikið ævintýri,“ segir Rúnar í samtali við Sunnudagsblað Morgunblaðsins. „Okkur langaði að fara lengra en í bakgarðinn.“

Perú var nógu langt í burtu!

Þeir fóru utan í lok október. „Þegar við vorum úti var nákvæmlega ár liðið síðan pabbi féll fjóra metra ofan af þaki og fótbrotnaði mjög illa. Um tíma var talið að hann næði sér ekki nógu fljótt en komst sem betur fer með og skemmti sér frábærlega eins og við allir. Þessi hópur hefur gaman af lífinu; alltaf til í að fíflast, og við gerðum mikið af því…“

Hópurinn skipulagði gróflega hvert fara skyldi og hvað bæri að skoða. „Að morgni var ákveðið hvert við færum þann dag og svo útveguðum við okkur gistingu að kvöldi. Það gekk yfirleitt vel.“

Þeir hittu fáa aðra ferðalanga. „Rigningartímabilið var að byrja og við hittum eiginlega enga aðra ferðamenn nema niðri við ströndina, þar sem fólk fór eftir Pan American hraðbrautinni.

Rúnar segir mestu upplifun ferðarinnar að koma í fornu Inka-borgina, Machu Picchu. „Það var myndrænast og stórmerkilegt að koma á staðinn. En margt annað er eftirminnilegt, t.d. þegar við gistum í einföldum kofum í Amazon innan um tarantúlur og krókódíla. Að keyra hjól í slyddu í 4800 metra hæð yfir Andesfjöllin er líka eitthvað sem ekki gleymist auðveldlega.“ Þeir fóru þó enn hærra; hæst 4.890 m yfir sjávarmáli. „Það kom líka skemmtilega á óvart hve íbúar voru almennt ofboðslega glaðir og kátir, alltaf til í að aðstoða eða gantast og hlæja með hópnum. Svo er umferðarmenningin óvenjuleg; þeir hika ekkert við að keyra fram úr stórum trukkum í blindbeygjum á þessum tæplega mánuði keyrðum við fram á þrjú mjög alvarleg rútuslys.“

Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Morgunbladið . 15.desember 2013