Sumarið 2008 fer í sögubækurnar sem mótorhjólasumarið mikla. Ólíklegustu menn komu út úr skápnum sem mótorhjólamenn
og stoltir sem slíkir. Því ræður einkum tvennt: Orkukreppan veldur því að ódýrara er að fara um á vélhjóli en bíl. Og svo hann
Gunnar Hansson leikari sem hóf að flytja inn Vespur í stórum stíl til landsins og moka þeim út.
Blaðamenn Fréttablaðsins ætla sér ekki þá dul að gera upp á milli vélfáka þó að í þessari samantekt sé HarleyDavidson í aðalhlutverki. Reyndar er Snigill númer 1, Hilmar 
Lúthersson, sem verður sjötugur í næsta mánuði og man tímana tvenna, ekki á því að Harley sé málið: „Ég er búinn að eiga um hundrað mótorhjól í gegnum tíðina og búinn að gera upp tugi,“ segir Hilmar. Hann segist hafa prófað vel flestar tegundir hjóla. „Ég er til dæmis búinn að prufa Harley, og það eru ekki mótorhjól. Þau eru bara eitthvað sem þú átt að eiga inni í skúr. Öll hin hjólin eru mikið framar í hönnun og öllu,“ segir Hilmar en viðurkennir að Harley-hjólin hafi skánað eftir að „Kaninn hætti að vera með puttana í þessu öllu“ og framleiðsla hjólanna dreifðist um heiminn. „Þeir sem ekki hafa vit á mótorhjólum segja „vá!“ þegar þeir sjá Harley.“
Hilmar segir að það séu til tvær flokkar af mótorhjólamönnum, þeir sem eru búnir að detta, og þeir sem eiga það eftir. Hann komst í seinni flokkinn árið 2004 þegar hross hljóp í veg fyrir hann og hann datt og brákaði nokkur rifbein.
Harley er það heillin
Hvað sem öðru líður hafa þeir ófáir mótorhjólamennirnir sem komið hafa við sögu í Fréttablaðinu á umliðnum mánuðum verið á Harley-Davidson. Og þar fer líklega fremstur í flokki sjálfur yfirlögregluþjónn höfuðborgarsvæðisins. Geir Jón Þórisson ætlar að láta gamlan draum rætast og fara hina sögufrægðu leið Route 66 í haust. Með konu sína sem hnakkaskraut. Geir Jón keypti sér nýlega hjól af tegundinni Honda VTX 1300 en er Harley-maður: „Við förum til Los Angeles og leigjum þar splunkuný Harley-Davidson-mótorhjól.“
Ferðin tekur þrjár vikur segir Geir Jón sem gekk nýlega í mótorhjólaklúbbinn Trúboðana, samtök kristinna bifhjólamanna, en Bandaríkjafararnir eru aðallega úr þeim félagsskap. Geir Jón nýtur fulls stuðnings konu sinnar, Guðrúnar Ingveldar Traustadóttur, í dellunni. „Hún hefur farið mikið með mér á hjólinu hérna heima og hefur voðalega gaman af. Hún fer með út og verður hnakkaskraut,“ segir Geir Jón sem ekki hefur sýnt því áhuga að kaupa Vespu þrátt fyrir vinsældir þeirrar tegundar: „Nei, maður verður að hafa kraftinn á milli fótanna, finnst mér, og komast leiðar sinnar almennilega.“ Annar ekki síður flottur sem er á leið til Bandaríkjanna í pílagrímsför er ljósmyndarinn Spessi ofursvalur: Til Sturges á eitthvert frægasta mótorhjólamót sem um getur. Hann segir „raiser“ hjól adrenalín-græju en Harley endorfín. Fyrst keypti hann sér Dyna Lowrider og seinna Night Train. „Í lok sumars 2006 svínaði maður fyrir mig og ég inn í hliðina á honum,“ segir Spessi og vandar sofandi sauðum í umferðinni ekki kveðjurnar. Eftir tryggingastapp fékk hann peninga út úr slysinu, keypti nýja grind á hjólið og lét sérsmíða gaffla í Svíþjóð. Þá var hjólið orðið eins og Spessi vildi hafa það.
Og meira Harley
Þá hefur Mikael Torfason rithöfundur sést leðurklæddur á mótorhjóli þetta sumarið og gengst fúslega við því að vera kominn með snert af gráa fiðringnum. Mikael fékk sér Harley-Davidson Sporster nýlega – Breiðholtsútgáfuna sem fer honum vel. Mikael hafnar því alfarið að þetta sé hans aðferð til að sporna gegn gróðurhúsaáhrifum: „Nei! Er Egill [Helgason] ekki búinn að afsanna allt þetta með gróðurhúsaáhrifin? Þetta er mitt svar við háu bensínverði.“ Mikki segist geta notað hjólið í útréttingar þegar hann er einn á ferð. Fjölskyldubíllinn er alltof stór í snatt.
„Ég fyllti Sportsterinn um daginn. Og fer tíu sinnum lengra á honum en Dodge-inum,“ segir Mikael sem hefur verið óvirkur mótorhjólamaður í 16 ár. „Ég þarf ekkert að ganga í einhverja mótorhjólaklíku. Enda finnst mér það fara með frelsið og anarkismann.“
Darri Ingólfson, sem margir kannast við úr sjónvarpsþáttunum Mannaveiðum, er svo annar riddari götunnar: „Við pabbi vorum búnir að stara of lengi á Harleyinn sem bróðir minn á inni í bílskúr og ákváðum að skella okkur saman í ökutíma. Í Mannaveiðum lék Darri morðingjann sem í lokaatriðinu flýr einmitt undan lögreglunni á mótorhjóli. „Ég fékk ekki að keyra sjálfur við tökurnar á Mannaveiðum þar sem ég var réttindalaus, en ég mætti það núna.“ Hjólið sem Darri ekur á er af gerðinni Harley-Davidson Nightrod Special edition og hann vísar til hás bensínverðs líkt og Mikael. „Í bensínkrísunni er þetta ágætur kostur, það kostar mig tvö þúsund krónur að fylla tankinn. Svo er þetta ágæt afsökun til að klæðast leðri,“ segir Darri.
Rithöfundur, leikari og þá fótboltahetja. Marel Baldvinsson er markaskorari og mótorhjólatöffari og þegar í hópinn bætast líkamsræktarfrömuðurinn Björn Leifsson og athafnamaðurinn
Bolli í 17 má sjá að mótorhjólamennirnir leynast víða.
Vespufólkið
Gunnar Hansson leikari hitti á gullæð þegar hann hóf að flytja inn Vespur. Nú þegar hafa fimmtíu manns fest sér Vespu hjá þessum góðlátlega manni og má þar nefna menn allt frá Sigurði Eggertssyni handboltakappa til Sigurjóns M. Egilssonar ritstjóra svo handahófskennd dæmi séu nefnd. Gunnar tjáði Fréttablaðinu að nokkur dæmi væru um að kraftmestu Vespurnar færu til manna sem væru komnir yfir sjötugsaldurinn. Einn sá fyrsti til að skipta við Gunnar var Edda Björg Eyjólfsdóttir sem keypti Vespu fyrir mann sinn Stefán Má Magnússon gítarsnilling sem hefur verið aðdáandi slíkra hjóla um árabil. „Það kostar ekki nema þúsund kall að fylla hana og hún endist út vikuna,“ útskýrir Stefán sem leitar ráða með að geta ferjað gítarinn milli staða á vespunni.
Frægasti og flottasti Vespueigandinn hlýtur þó að teljast sjálfur Bó sem segir Vespuna tákn sjöunda áratugarins: „Kúltúrtákn og á heima í íkon-sögunni með Fendernum, Elvis og Coca-Cola flöskunni,“ segir Bó sem er búinn að fá sér hjól af Piaggio gerð og flottari týpuna – að sjálfsögðu. „Vespa GTV 250 og framleidd í tilefni af sextíu ára afmæli hjólsins. Með öllum aukabúnaði sem hægt er að hugsa sér,“ segir Björgvin Halldórsson
Einn sérstæðasti mótorhjólamaðurinn hlýtur þó að teljast Logi Bergmann Eiðsson sem fer sinna ferða á Miele-hjóli sem flestir þekkja sem framleiðanda eldhústækja. „Þetta hjól er frá 1954. Og ég kemst alveg í svona 40 kílómetra hraða. Fimmtíu á góðum degi,“ segir Logi en Valur Hólm tengdafaðir hans gerði það upp fyrir Loga. „Þetta er mótorreiðhjól og bara notað spari á
góðviðrisdögum.“
Samantekt: Jakob Bjarnar Grétarsson
Fréttablaðið 27.7.2008
