En að fá Gunna bakara sem leiðsögumann breytti afstöðu minni. Gunni er búin að ferðast víða um heim á bifhjólum síðustu 45 árin og því flestum hnútum kunnugur í svona ferðum. Gunni hefur allt til brunns að bera sem fararstjóri í svona ferðum, auk þekkingar þá er hann fyrirhyggjusamur, úrræðagóður, tillitsamur, umhyggjusamur, hógvær og með góða nærveru, það verður varla betra.

Við félagarnir flugum að morgni 2. maí 2025 til Munchen og tókum þar á leigu bifhjól af gerðinni BMW 1250, heimsfræg ferðahjól vel búin að öllu leiti. Þetta eru afbragðs vinnuhestar, þrautreyndur búnaður. Mikill tæknibúnaður er í þessum hjólum til að létta ökumanni lífið og auka öryggið. Hrifnastur var ég að haganlegum töskubúnaði þessara hjóla og hemlar og kúpling nákvæm,létt og lipur. Ég var mjög ánægður með þetta hjól en það er óþarflega mikill trukkur fyrir mig og mínar þarfir. Ég mun ekki endurnýja mitt hjól þannig að ég þarf ekki að velta hjólakaupum fyrir mér og í öllu falli væri þá 800 hjólið hentugra fyrir mig, ég er aldrei með farþega.

   Gunnar hafði haft viðskipti við þessa hjólaleigu áður og allt hefur staðið sem stafur á bók hjá fyrirtækinu og gerði það að þessu sinni líka. Eigandinn er ungur maður, þjónustulipur og frábær, mjög auðvelt að mæla með honum. Ég var nú stirður og klaufskur af stað og fegin þegar ég var úr augsýn leigunar og sá í speglunum að þeir eltu mig ekki til að taka hjólið af mér. Ég er ekki frá því að það hafi komið eigandanum á óvart að ég komst sjálfur til að skila því 17. maí og engir áverkar á hjólinu eftir 3.550 km. í ferð um 7 lönd. Ég sá í hillu hjá honum krukku sem hann hefur ætlað undir öskuna af mér. Hann þekkir Gunna og veit sem er að Gunni fer ódýrustu og hagkvæmustu leiðir í lausn vandamála.

    Það var strax við brottför mjög heitt og við vorum sveittir í 29 stiga hita en við þeystum strax af stað og stefndum á að fara yfir til Ítalíu. Við tókum hraðbrautina bæði hentaði það fyrir ferðaáætlunina til að ná fyrirhuguðum gististað sem var í 200 km fjarlægð og gott að fá trekkinn til að kæla sig. Í rauninn eru hraðbrautinar öruggari en sveitaveginir, þó hraðinn sé meiri þá er umferðin þar einsleitari og fyrirsjáanlegri. Þar er ekki hætta á að traktor með haugsugu komi skyndilega inn á veginn eftir ósýnilegum hliðarvegi í trjágöngum eða villisvín komi æðandi út úr runna. Veðurspáin lofaði okkur meiri svala næsta dag en það munaði ekki miklu. Við gistum fyrstu nóttina í Vomp rétt hjá Innsbruck í Hótel Vomperhof. Við höfðum lítið sofið nóttina áður og hvíldin því kærkomin.

    Að loknum morgunverði á Hótel Vomperhof héldum við Gunnar áfram yfir til Ítaliu og tókum greiðfærar leiðir til að halda gustinum, hitinn var mér sérlega fjandsamlegur, fatnaður minn hæfði betur kaldara lofslagi. Ég var gjörsamlega á floti í gallanum mínum og svitalyktin í kjölfari mínu var slík að bílar rásuðu þegar ökumenn voru í ofboði og örvæntingu að skrúfa upp rúðurnar.

Næsti áfangastaður í 400 km. fjarlægð var Hótel Orologio í Ferrara og hvíldum lúin bein og lauguðum svitastorkna líkama. Ég fór úr gallanum úti á svölum svo reykskynjarar færu ekki í gang. Flísarnar á svölunum losnuð upp þar sem stígvélin mín stóðu um nóttina. Það hefur ekki gefist færi á því heima að komast í þjálfun og því tók þetta á aldraðan og botninn því fljótt aumur.

     Næsti áfangastaður var Pesckara en þar hittum við Ragnar félaga okkar en hann býr þar. Hann býr í góðri blokk og fínni íbúð með góðri bifhjólageymslu. Komum til Pescara kl.15,30 eftir 430 km. Akstur. Höfðum góða ferð, umferð glaðleg, kurteis og þægileg á þeirri leið. Ragnar félagi hýsti okkur og vorum við þar í 3 nætur og ókum um nágrennið með hans leiðsögn. Ragnar er með Moto Guzzi fallegt og gott hjól.

Fórum fína ferð um fjöllin í Pescara. Vegirnir mjóir en malbikaður og fleiri og krappari beygjur en ég hef áður tekið á æfinni. Þetta voru góðir 180 km. um þjóðgarðinn Maiella. Þessir hlykkir og brekkur voru góð æfing fyrir mig á hjólinu, kominn í betra samband við það, enda komnir 1200 km. á því. Hiti fór lægst í 14 gr í 1280 mera hæð en var annars allt að 29 gr. Það er ekki gott með myndatökur á þessari leið vegurinn mjór og lítið hægt að leggja. Ragnar var leiðsögumaðurinn og stjórnaði túrnum. Ragnar er skíðamaður og vildi fara hærra í fjöllin og sýna okkur skafla. Við Gunni fullvisuðu hann um að það væri ekki tilgangur ferðar okkar að skoða skafla á Ítalíu, olli það Ragnari greinilegum vonbrigðum.

   Við fórum frá Ítalíu eftir góða þriggja nátta dvöl hjá Ragnar til Bari og stefnum til Albaníu, vorum þar að morgni fimmtudags. Á leiðinni frá Persckara til Bari sem er ferjuhöfn vorum við snemma í því og litum á þriðju elstu borg í heimi. Matera hefur verið byggð í 9000 ár, en þar var heitt og lak af okkur. Vel gekk að komast um borð í skipið í Bari. Aðbúnaður í skipinu var góður, við með góðann klefa og hvíldumst vel. Við komum til Durres í Albaníu með ferjunni kl. 8 að morgni. Skipið haggaðist ekki á leiðinni enda stórt og mikið skip og sjór sléttur. En skipið var bara lestað og losað að aftan, ég öfundaði ekki treilerbílstjórna, en þeir voru flinkir.

    Umferðin i Durres er mjög frekjuleg og erfið og lítið áhugavert fyrir okkur að aka á mótorhjólum um borgina, vildum engin örkuml í Albaníu. Víða er hætta á villisvínum út úr runnum, en þarna voru þau á bílum, sérstaklega á svörtum stórum Bimmum með litað gler. Í einu hringtorginu ógnaði bíll mér háskalega, það mikið að ég hrökklaðist út úr torginu á annari útkeyrslu en Gunni án þess að sjá það. Ég stoppaði og ákvað að bíða bara og láta hann finna mig frekar en við snérumst báðir um borgina út og suður. Talsambandið sem við höfðum var mjög gott, hægt að tala saman eins og við sætum saman í bíl. En það dregur mjög stutt og við tók hrollvekjandi þögn og óvissa. En Gunni fann mig aftur og við urðum glaðir. Ég var glaður yfir að Gunni kom og hann var glaður yfir að þurfa ekki að útskýra fyrir Önnu Lilju að ég hefði tapast. Við fórum suður um 70 km leið og litum á gamlan bæ sem heitir Berat. Bærinn er kallaður bær 1000 glugga og helgast það af gömlum byggingum með þannig gluggagerð. Umferð á þjóðvegum var tiltölulega lítil og vandamálalaus.

Við vorum í Durres við mjög góðar aðstæður, stór íbúð með öllum þægindum og þvoðum af okkur og þurrkuðu. Allt er eins og í Bónus ”ódýrt” kostaði aðeins 112 evrur fyrir 2 sólarhringa. En borðbúnaður var götóttur, bara ein teskeið, ég fékk hana. Við ákváðum að hvíla rassana og ganga um borgina og njóta lífsins.

Frá Durres ókum við í norðaustur til að keyra yfir fjallveginn SH22 og þaðan yfir til Svartfjallalands. Fyrir áhugafólk um fjallvegi er margt að skoða á You tube t.d. https://www.youtube.com/watch?v=A2YqOfmBvcw

SH 22 er æfintýralegur vegur og að því leiti sérlega heppilegur fyrir bifhjól að þar er lítil umferð þannig að oftast hefur maður þann möguleika að fara yfir á gagnstæða akrein ef maður á erfitt í beygjunni, án þess að lenda þá á bíl. En gott er að huga að því að stundum eru kúaklessur á bikinu og getur það tekið af manni breiðasta brosið í kröppum beygjum. Gætu þá komið klessur í nærfötin ef svo bæri undir. Það er líka óvirðulegur dauðdagi að vera drepinn af kúaskít.

     Við héldum svo áfram í norðurátt og tókum strandlengjuna meðfram Adriahafinu en gistum næst í litlu þorpi sem heitir Kotor en það er í Svartfjallalandi. Hiti var hæfilegur þegar verið er á ferðinni. Vegir voru ágætir og skemmtilegir fyrir bifhjól. Útsýn var góð af vegi og mjög ánægjulegt að aka þjóðvegi í Albaníu og ekki síður í Svartfjallalandi.

Við Gunnar fórum frá Kotor í Svartfjallalandi snemma morgunns og héldum áfram norður strandlengjuna við Adriahafið og inn i Króatíu. Við tókum jöfnum höndum vegi í gegnum strandbæina og greiðfærari leiðir yfir fjöllin. Vegirnir á fjöllum eru nýir og glæsileg mannvirki. Þetta voru 275 km. sem við tókum þennan dag. Þetta var þægileg og auðveld leið, hiti hæfilegur niður í 18 á fjöllum en 24 gr. við ströndina. Umferð merkilega lítil en ferðamannatimabilið er ekki hafið af alvöru.

    Við komum við i Dubrovnik og litum þar við i gömlu virkisborginni í hitasvækju og þar með vanlíðan. Við héldum áfram i næsta náttstað sem var i litlum strandbæ sem heitir Makarska. Við fengum okkur að borða og nutum okkur vel í bliðunni og gengum með ströndini. Ferðin var nú orðin 2300 km. meira en 1500 km. eftir. Lifið er samfellt kraftaverk.

Frá Makarska eftir góðann nætursvefn og morgunnverð héldum við til Gospic í Króatíu. Veður var með ágætum, heitast 25 gr. en þá vorum við á hraðbraut þannig að nægur var gusturinn. Þetta voru bara 280 km. og því hin besta ferð. Það fór vel um okkur í góðu og vel búnu húsi eigendur í næsta húsi og vildu allt fyrir okkur gera. Þarna var allt til að gera dvölin þægilega, hugsað fyrir öllum þörfum ferðamannsins, meira að segja var saumadót til fataviðgerða.

    Frá Gospic eftir gistingu var farið til Bled í Slóvaniu en það eru 380 km, heldur hefur farið kólnandi enda ekið í norður, en bara þægilegt og vel þegið. Bled í Slóvaniu er alveg þess virði að líta þar við.

   Zell am See var næsti viðkomustaður en það er í Austurríki. Akstur dagsins var 350 km. Austurríki er gríðarlega fallegt land. Snyrtimennskan er þar allsráðandi og varla hægt að taka þar mynd svo hún hentaði ekki á póstkort. Mér fannst ég kominn í Disneymynd. En öll 7 löndin sem við höfum farið um búa yfir sinni fegurð. Nú er voru komnir 3350 km. og næsti viðkomustaður var Munchen, héldum heim laugardaginn 17. maí eftir að hafa skilað hjólunum. Fórum í loftið kl. 16.50. og lentum í Keflavík 18.30 að staðartíma.

   Það var ánægjulegt að fara þessa ferð sem endaði í 3.550 km. án þess að lenda í nokkru vandamáli nema óþægindum af hita. Eina skiptið sem ringdi þá var það á degi sem við höfðum ákveðið að hvíla hjólin hvort sem var, og það ringdi bara stutt.

Það sést stundum á FB að bifhjólamenn hérlendis kvarta yfir tillitsleysi fólks á bílum við bifhjólafólk. Það er reyndar ekki mín reynsla á bifhjóli á íslandi, mér finnst okkur yfirleitt sýnd nærfærni og kurteisi. Umferðin á þessari leið sem við fórum var oft mun erfiðari og ágengari en heima. Ef bíllengd var á milli hjólana þá var kominn í bíll í það, oftar en ekki í algjöru tilgangsleysi. Það var oft ekið fáranlega nærri hjólinu án nokkurrar ástæðu, sérstaklega í Durres, þar var oft hreinn ruddaskapur.

   Sem betur fer er ekki allt verra á Íslandi en annars staðar, flest sem skiptir máli er gott hér. Eftir sem ég ferðast meira erlendis þá þykir mér vænna um Ísland. Ég er þakklátur fyrir að hafa fæðst hér og búa hér. Ég er líka þakklátur fyrir að ráða því hvort ég flyt annað ef ég skyldi vilja það og geta það ef mig langaði.

 

Svavar Svavarsson